Ο Μανόλης (http://manolis-stigmes.blogspot.com/) μου λέει να "τα γράφω για να μένουν" οπότε παρά τον ελάχιστο χρόνο μου θα κάνω μια προσπάθεια καταγραφής της σημερινής (σχετικά τυπικής) μου μέρας στο σχολείο.
Φτάνουμε στο τέλος της τρίτη ώρας (ήταν η μέρα της εβδομάδας που αρχίζω αργά) και τρέχω να προλάβω να βγάλω φωτοτυπίες με έναν καφέ στο χέρι (φραπέ ζήτησα για καθυστερήσω λιγότερο). Καφές = σπίντ, για να για να ανεβάσω στροφές και να βγάλω περισσότερους ίππους.
Στα σκαλιά η Ελένη της περιβαλλοντικής με ρωτάει αν θα μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν το αμφιθέατρο για μία εκδήλωση. Αλλάζω κατεύθυνση και πάω μαζί της προς τα εκεί. Εξηγώ για τον βιντεοπροβολέα και τον υπολογιστή, για τα κλειδιά και τα ΠΕΚ που γίνονται εκεί τώρα. "Για ότι άλλο χρειαστείς είμαι στην διάθεση σου" και τρέχω για φωτοτυπίες.Θα χρειαστώ ίντερνετ. Ωχ, ξανά αλλάζω κετεύθυνση και πάω στον Αντρέα. Του εξηγώ για το ιντερνετ στο αμφιθέατρο, οκ μου λέει, αύριο. Πάω προς το φωτοτυπικό.
Με πετυχαίνει η Άννα: "πόσα χρήματα έδωσες για τις αγορές; (είχα πάει να αγοράσω για το σχολείο διάφορα από το πράκτικερ) Να σου δώσω τα λεφτά". ΟΚ ψάχνω για το τιμολόγιο. Το βρίσκω, η Άννα έχει φύγει. Πάω για τις φωτοτυπίες. Το ένα φωτοτυπικό είναι χαλασμένο. Ξεκινάω για το άλλο, ακούω πίσω μου τακούνια. Προλαβαίνω να σκεφτώ "ωχ"... Φίλιππεεεεεεε σε ψάχνουμε.
Είναι οι φιλολογίνες που ετοιμάζουν την γιορτή της 28ης. Είχα αναλάβει να χτενίσω το πάουετ πόιντ τους πράγμα που μου έφαγε τρεις ώρες από το προηγούμενο απόγευμα. "Σε θέλουμε κάτω στην πρόβα". "ΟΚ κορίτσια, να βγάλω φωτοτυπίες και έρχομαι".
Φτάνω στο δεύτερο φωτοτυπικό. "Φίλιππεεεε, μόνο μία κουβέντα να σου πω" ο Κώστας που με ψάχνει από προ-χθες να μου πει για τα τηλέφωνα (μία προσφορά του ΟΤΕ για το σχολείο). Κώστα τα λέμε καθώς βγάζω φωτοτυπίες. Γαμώτο είναι και το δεύτερο χαλασμένο. Αφήνω τον Κώστα (θα τα πούμε μετά) και πάω στον εκτυπωτή βρίζοντας.
"Φίλιππεεεεε, έχει ενημέρωση από την ΕΛΜΕ και για προγράμματα περιβαλλοντικής" Πάω στο γραφείο. Ακούω για 10 λεπτά,κάνω τρεις ερωτήσεις. Βλέπω τις φιλολογίνες που μπαίνω-βγαίνουν κοιτώντας με, βγαίνω. "ΟΚ κορίτσια, πάμε για την πρόβα". Κατεβαίνω στο θέατρο. Βλέπουμε το πάουερ πόιντ, μου λένε κάποιες αλλαγές, θα μου φέρουν αύριο τα σι-ντι για να βάλω μουσική στην παρουσίαση. Θα μου φάνε άλλη μια ώρα από το απόγευμα. Φεύγω βιαστικά για τον εκτυπωτή.
Στην είσοδο του γραφείου "Φίλιππεεεεε" η Λϊτσα. "Σε θέλω για το eschool". "Πάμε μαζί στον εκτυπωτή και μου λές στον δρόμο, θέλω να εκτυπώσω". Μου λέει το πρόβλημα, σκεφτόμαστε μια λύση, προσπαθώ να εκτυπώσω, εκτυπώνω λάθος (λογικό μιας και μιλούσα ταυτόχρονα). ξανα-εκτυπώνω,
Παίρνω εκτυπώσεις, πάω για τον βιντεοπροβολέα από το γραφείο της δντριας αλλά λείπει, είναι στο αμφιθέατρο, ψάχνω κλειδιά, τρέχω να τον πάρω, ανεβαίνω να τον στήσω, ψάχνω την παρουσίαση ΓΑΜΩΤΟ έχω ξεχάσει το φλασάκι στον υπολογιστή του γραφείου που εκτύπωσα. Πάω ξανά κάτω, αναβαίνω πάλι στην τάξη. Ξεκινάω μάθημα (επιτέλους).
Κάνω μία ώρα καλό μάθημα. Χτυπάει το κουδούνι, σε αντίθεση με τις άλλες φορές βγάζω τους μαθητές έξω κατ'ευθείαν για να ηρεμήσω πέντε λεπτά - αμ δε... Μπαίνουν τρεις (όχι μαζί, ένας-ένας σε διαφορετικές στιγμές) για να με ρωτήσουν διάφορα. Απαντάω, δίνω σι-ντι, αντιγράφω προγράμματα σε φλασάκι. Χτυπάει το κουδούνι. ΓΑΜΩΤΟ. Ξανακάνω άλλη μία ώρα καλό μάθημα. Χτυπάει το κουδούνι. Οι μαθητές μένουν μέσα, έχουν απορίες. Τις λύνουμε. Τους διώχνω, επιτέλους θα ηρεμήσω. Έρχεται ο Δημήτρης. Τα λέμε. Φεύγει. Χτυπάει το κουδούνι για μέσα (7η ώρα) και έχω κενό. Θεέ μου επιτέλους, θα κάνω δουλίτσες στο χαλαρό για να ηρεμήσω. Κλείνω την πόρτα. ΟΥΦ. Αρχίζω να τακτοποιώ. Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο Κώστας: τώρα δεν θα μου ξεφύγεις... τα λέμε ενώ κάνω δουλειές... Τακτοποιώ, κλειδώνω, λύνω απορίες για μηχανήματα που δεν ξεκινάνε, πάω το βιντεοπροβολέα στο αμφιθέατρο, χτυπάει το κουδούνι της λήξης....
Πάω προς το αμάξι κάνοντας τον απολογισμό μου. Επί της ουσίας πενιχρά αποτελέσματα, χαμηλή παραγωγικότητα , κούραση αλλά στο πηλίκο μηδέν...
Έτσι είναι μια σχετικά χαλαρή μέρα μου στο σχολείο...
Καθημερινά ξεκινάω με μία λίστα δουλειές σε πόστ-ιτ χαρτάκι γραμμένες και τελικά (όπως με τις φωτοτυπίες) δεν καταφέρνω να κάνω και πολλές... Και να σκεφτεί κανείς ότι οι καθηγητές δεν είναι για να κάνουν δουλειές αλλά για να διδάσκουν...
Φτάνουμε στο τέλος της τρίτη ώρας (ήταν η μέρα της εβδομάδας που αρχίζω αργά) και τρέχω να προλάβω να βγάλω φωτοτυπίες με έναν καφέ στο χέρι (φραπέ ζήτησα για καθυστερήσω λιγότερο). Καφές = σπίντ, για να για να ανεβάσω στροφές και να βγάλω περισσότερους ίππους.
Στα σκαλιά η Ελένη της περιβαλλοντικής με ρωτάει αν θα μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν το αμφιθέατρο για μία εκδήλωση. Αλλάζω κατεύθυνση και πάω μαζί της προς τα εκεί. Εξηγώ για τον βιντεοπροβολέα και τον υπολογιστή, για τα κλειδιά και τα ΠΕΚ που γίνονται εκεί τώρα. "Για ότι άλλο χρειαστείς είμαι στην διάθεση σου" και τρέχω για φωτοτυπίες.Θα χρειαστώ ίντερνετ. Ωχ, ξανά αλλάζω κετεύθυνση και πάω στον Αντρέα. Του εξηγώ για το ιντερνετ στο αμφιθέατρο, οκ μου λέει, αύριο. Πάω προς το φωτοτυπικό.
Με πετυχαίνει η Άννα: "πόσα χρήματα έδωσες για τις αγορές; (είχα πάει να αγοράσω για το σχολείο διάφορα από το πράκτικερ) Να σου δώσω τα λεφτά". ΟΚ ψάχνω για το τιμολόγιο. Το βρίσκω, η Άννα έχει φύγει. Πάω για τις φωτοτυπίες. Το ένα φωτοτυπικό είναι χαλασμένο. Ξεκινάω για το άλλο, ακούω πίσω μου τακούνια. Προλαβαίνω να σκεφτώ "ωχ"... Φίλιππεεεεεεε σε ψάχνουμε.
Είναι οι φιλολογίνες που ετοιμάζουν την γιορτή της 28ης. Είχα αναλάβει να χτενίσω το πάουετ πόιντ τους πράγμα που μου έφαγε τρεις ώρες από το προηγούμενο απόγευμα. "Σε θέλουμε κάτω στην πρόβα". "ΟΚ κορίτσια, να βγάλω φωτοτυπίες και έρχομαι".
Φτάνω στο δεύτερο φωτοτυπικό. "Φίλιππεεεε, μόνο μία κουβέντα να σου πω" ο Κώστας που με ψάχνει από προ-χθες να μου πει για τα τηλέφωνα (μία προσφορά του ΟΤΕ για το σχολείο). Κώστα τα λέμε καθώς βγάζω φωτοτυπίες. Γαμώτο είναι και το δεύτερο χαλασμένο. Αφήνω τον Κώστα (θα τα πούμε μετά) και πάω στον εκτυπωτή βρίζοντας.
"Φίλιππεεεεε, έχει ενημέρωση από την ΕΛΜΕ και για προγράμματα περιβαλλοντικής" Πάω στο γραφείο. Ακούω για 10 λεπτά,κάνω τρεις ερωτήσεις. Βλέπω τις φιλολογίνες που μπαίνω-βγαίνουν κοιτώντας με, βγαίνω. "ΟΚ κορίτσια, πάμε για την πρόβα". Κατεβαίνω στο θέατρο. Βλέπουμε το πάουερ πόιντ, μου λένε κάποιες αλλαγές, θα μου φέρουν αύριο τα σι-ντι για να βάλω μουσική στην παρουσίαση. Θα μου φάνε άλλη μια ώρα από το απόγευμα. Φεύγω βιαστικά για τον εκτυπωτή.
Στην είσοδο του γραφείου "Φίλιππεεεεε" η Λϊτσα. "Σε θέλω για το eschool". "Πάμε μαζί στον εκτυπωτή και μου λές στον δρόμο, θέλω να εκτυπώσω". Μου λέει το πρόβλημα, σκεφτόμαστε μια λύση, προσπαθώ να εκτυπώσω, εκτυπώνω λάθος (λογικό μιας και μιλούσα ταυτόχρονα). ξανα-εκτυπώνω,
Παίρνω εκτυπώσεις, πάω για τον βιντεοπροβολέα από το γραφείο της δντριας αλλά λείπει, είναι στο αμφιθέατρο, ψάχνω κλειδιά, τρέχω να τον πάρω, ανεβαίνω να τον στήσω, ψάχνω την παρουσίαση ΓΑΜΩΤΟ έχω ξεχάσει το φλασάκι στον υπολογιστή του γραφείου που εκτύπωσα. Πάω ξανά κάτω, αναβαίνω πάλι στην τάξη. Ξεκινάω μάθημα (επιτέλους).
Κάνω μία ώρα καλό μάθημα. Χτυπάει το κουδούνι, σε αντίθεση με τις άλλες φορές βγάζω τους μαθητές έξω κατ'ευθείαν για να ηρεμήσω πέντε λεπτά - αμ δε... Μπαίνουν τρεις (όχι μαζί, ένας-ένας σε διαφορετικές στιγμές) για να με ρωτήσουν διάφορα. Απαντάω, δίνω σι-ντι, αντιγράφω προγράμματα σε φλασάκι. Χτυπάει το κουδούνι. ΓΑΜΩΤΟ. Ξανακάνω άλλη μία ώρα καλό μάθημα. Χτυπάει το κουδούνι. Οι μαθητές μένουν μέσα, έχουν απορίες. Τις λύνουμε. Τους διώχνω, επιτέλους θα ηρεμήσω. Έρχεται ο Δημήτρης. Τα λέμε. Φεύγει. Χτυπάει το κουδούνι για μέσα (7η ώρα) και έχω κενό. Θεέ μου επιτέλους, θα κάνω δουλίτσες στο χαλαρό για να ηρεμήσω. Κλείνω την πόρτα. ΟΥΦ. Αρχίζω να τακτοποιώ. Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο Κώστας: τώρα δεν θα μου ξεφύγεις... τα λέμε ενώ κάνω δουλειές... Τακτοποιώ, κλειδώνω, λύνω απορίες για μηχανήματα που δεν ξεκινάνε, πάω το βιντεοπροβολέα στο αμφιθέατρο, χτυπάει το κουδούνι της λήξης....
Πάω προς το αμάξι κάνοντας τον απολογισμό μου. Επί της ουσίας πενιχρά αποτελέσματα, χαμηλή παραγωγικότητα , κούραση αλλά στο πηλίκο μηδέν...
Έτσι είναι μια σχετικά χαλαρή μέρα μου στο σχολείο...
Καθημερινά ξεκινάω με μία λίστα δουλειές σε πόστ-ιτ χαρτάκι γραμμένες και τελικά (όπως με τις φωτοτυπίες) δεν καταφέρνω να κάνω και πολλές... Και να σκεφτεί κανείς ότι οι καθηγητές δεν είναι για να κάνουν δουλειές αλλά για να διδάσκουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου