Ο βιντεοπροβολέας στο ταβάνι του αμφιθεάτρου (επιτέλους)...

Η ιδέα "μεγάλη εικόνα στον τοίχο με το πάτημα ενός κουμπιού" μου ήρθε δυο-τρία χρόνια πριν και συγκεκριμένα λίγο-πριν, λίγο-μετά την ανακαίνιση του αμφιθεάτρου.



Πες-πες-πες με διάφορους (βλέπε: Αντρέα, Κώστα, Ανέστη, Γιάννη-Μομ) τελικά πέρσι ο Αντρέας αγόρασε την βάση για το ταβάνι (μετά από μία σύντομη ιντερνετική έρευνα αγοράς που έκανα), ο Κώστας με τον Αντρέα την στερεώσαν στο ταβάνι και οι ίδιοι φέραν και ένα καλώδιο δικτύου.



"Καλά ρε μεγάλε κι εσύ τι έκανες;", θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος. Ε, δεν το ανέφερα ήδη; εγώ (εκτός από την μεταφορά, τοποθέτηση και παραμετροποίηση του υπολογιστή) ήμουν ο "πες-πες" της υπόθεσης: "Κώστα, τι γίνετε που βρισκόμαστε;", "Κώστα, τι λέει πως πάει το πράμα;", "Κώστα αν θέλεις βοήθεια να πω στον Δημήτρη...", "Κώστα τελείωσε το θέμα με τον βιντεοπροβολέα;". Ε κάποια στιγμή αγανάκτησε ο άνθρωπος και τον έβαλε...



At the bottom line που λένε και στο χωριό μου, το σχολειό απέκτησε μία αίθουσα στην οποία με το πάτημα ενός κουμπιού (δύο για την ακρίβεια: του υπολογιστή και του τηλεκοντρόλ του βιντεοπροβολέα) έχεις την δυνατότητα να προβάλεις σε μεγάλο μέγεθος το περιεχόμενο της οθόνης ενός υπολογιστή, ο οποίος μάλιστα έχει πρόσβαση και στο διαδίκτυο.

Με δύο μικρούλες παρεμβάσεις (κουρτίνες για καλύτερη σκίαση για τις ηλιόλουστες μέρες και ένα σετ δυνατών ηχείων) η αίθουσα θα είναι τέλεια.

Άντε και εις ανώτερα (βλέπε διαδραστικούς πίνακες, χα χα χα...)