Η γνωστή ιστορία: όταν οι μαθητές το πρωί λένε δυνατά και καθαρά την προσευχή (στο σχολείο μας την προσευχή την λέμε όλοι μαζί, εν χορώ) είναι σίγουρο ότι μετά το "Αμην" του "Δι ευχών" θα ακουστεί δυνατά "Εκδρομή".
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ1HQborwLLq2_8LYwvLtwdA2XSNoU6eq0FHaIptFi0Qo7Yc_iyJ1G2orH-Ih00uSuq25LnSsatt3N1h8t-854ApTBlUqs8dFq-A5ketcmEOGZGy1wgcBnZ-y6OF6YE8A1CPPP3JS4hoA/s320/Photo0056.jpg)
Τέταρτο όχι στην σειρά πάει πολύ...
Περιμέναμε μισή ώρα και στις 0900 ξεκινήσαμε για το γήπεδο. Ευτυχώς ο Δημήτρης και ο Δημήτρης οργάνωσαν σοσιαλιστικό τσίπουρο (έφερε ο Γιάννης), μεζέ και διαγωνισμό ελιάς, ενώ για τους πιο soft πότες ο Νίκος κέρασε Ρετσίνες με κόλα...
Ήταν από τις πιο όμορφες εκδρομούλες, γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα ότι δεν χρειάζονται πολλά για να περάσεις καλά, αρκούν λίγα και πολλοί καλοί ;-)
Μας έχει μείνει μία ακόμη. Εύχομαι και εις ανώτερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου